Instrukcje, bloki instrukcji

Kod współczesnych programów, wydrukowany zająłby nieraz wiele "opasłych ksiąg". My jesteśmy na poziomie elementarza programowania, więc napierw będziemy tworzyć proste programy a w zasadzie programiki. Nie "da się" inaczej, każdy wielki poeta, najpierw uczył się pojedynczych literek, wyrazów, zdań, itd.

Program jest zbiorem instrukcji, wyrażonych w danym języku programowania. Różne instrukcje poznamy w dalszym toku nauki, teraz kilka przykładów nieprzetłumaczonych jeszcze na kod źródłowy:

• przypisz zmiennej x wartość y;
• wyświetl dany tekst na ekranie monitora;
• powtórz daną instrukcję n razy;
• powtarzaj dany blok instrukcji dopóty, dopóki wartość x nie przekroczy y;
• ...

W pierwszym i drugim przykładzie mamy instrukcję prostą, natomiast dwie ostanie instrukcje są instrukcjami złożonymi, ponieważ jedna instrukcja określa sposób wykonywania innej instrukcji lub nawet bloku instrukcji.

W PHP zapis instrukcji wygląda następująco:

{
  instrukcja_1;
  instrukcja_2;
  ...
}

Nawiasy klamrowe obejmują blok instrukcji. Każda instrukcja zakończona jest średnikiem. Przykłady wydzielania bloków w kodzie programu:

• Definiujemy fragment kodu do wielokrotnego wykorzystania - tak zwaną funkcję.
• Grupujemy zbiór instrukcji, które muszą być wykonane w instrukcji złożonej - jak w ostatnim przykładzie powyżej.

W tym miejscu, należy zaznaczyć, że w praktyce instrukcje są często zagnieżdżane, to znaczy wewnątrz jednej istrukcji może znajdować się inna instrukcja (lub blok instrukcji), wewnątrz tej instrukcji inna, w niej jeszcze inna itd. Instrukcje złożone, grupowanie oraz zagnieżdżanie powoduje, że kod źródłowy staje się coraz bardziej złożony. Dlatego warukniem koniecznym poprawnej edycji kodu źródłowego jest stosowanie wcięć, takich jak w poniższym przykładzie:

01)instrukcja_1;
02){
03)  instrukcja_2;
04)  instrukcja_3;
05)  {
06)    instrukcja_4;
07)    {
08)      instrukcja_5;
09)      {
10)        instrukcja_7;
11)        instrukcja_8;
12)      }
13)    }
14)  }
15)}

W powyższym przykładzie widzimy dokładnie, że blok instrukcji_1 rozpoczyna się w wierszu 2, natomiast kończy w 15, natomiast blok instrukcji_4 - zaczyna się w wiersza 7, a kończy w 13. Ten "początek" i "koniec" mają znaczenie podstawowe podczas pisania programu. Czy równie łatwo wskazałbyś je, gdyby ten sam kod miał postać:
instrukcja_1;{instrukcja_2; instrukcja_3;{instrukcja_4;{instrukcja_5;{instrukcja_7;instrukcja_8;}}}}.
W ten sposób, nie wolno pisać kodu, mimo, że dla interpretera postać kodu nie ma żadnego znaczenia.